Προσοχή! Ο σκύλος του σκοταδισμού δαγκώνει - Γράφει η Αθανασία (Νάνσυ) Σαράντη, υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος με το συνδυασμό «Ριζοσπαστική Κίνηση Πολιτών»

Αναδημοσίευση από το http://www.ekalampaka.gr/portal/article.asp?articleid=8183&lang=gr

Χθες βρέθηκα σε ένα τραπέζι με μερικούς φίλους. Το φαγητό ήταν εξαιρετικό, αλλά αυτό προφανώς δεν έχει σημασία. Ήθελα απλώς να το επισημάνω. Τι είναι αυτό που έχει σημασία; Στο τραπέζι αυτό άκουσα μία ιστορία. Ήρθε χθες λέει, ένα γκρουπ ανθρώπων από την Σιγκαπούρη, τους οποίους από δω και μπρος θα ονομάζω φιλοξενούμενους. Οι φιλοξενούμενοί μας αυτοί, αφού επισκέφτηκαν με ευλάβεια δύο από τις μονές μας, αποφάσισαν αργότερα να τελέσουν στον ελεύθερο (για την ώρα) χώρο των Μετεώρων μία καθολική λειτουργία αφού συνοδευόταν από δικό τους κληρικό. Ωστόσο, η λειτουργία αυτή διακόπηκε αυστηρά από κάποιους ανθρώπους καθότι, λέει, δεν επιτρέπεται (;) στο χώρο αυτό να συμβαίνει κάτι ανάλογο. Σαν να λέμε έρχονται επισκέπτες στο σπίτι σου, είναι ευγενικοί και τυπικοί με τους κανόνες του σπιτιού σου, εσύ από την άλλη (και πολύ σωστά για λόγους μάρκετινγκ) φιλοδοξείς να είσαι ένας φιλόξενος οικοδεσπότης και ενώ όλα πάνε μια χαρά, όταν οι επισκέπτες σου αποφασίζουν φεύγοντας να πράξουν αντίθετα από σένα στον δρόμο έξω από τον κήπο σου βγαίνεις και τους ξαποστέλνεις κλοτσηδόν.

Αναγνωρίζω την ιερότητα του οίκου μας, όμως, αυτό που δεν αναγνωρίζω είναι την αλαζονεία την οποία επιδεικνύουμε όταν δεν σεβόμαστε την διαφορετικότητα των υπολοίπων. Στο Μέξικο Σίτυ συνάντησα μοναχούς βουδιστές να κάνουν τελετή πάνω στα ιερά χώματα των Ολμέκων και στην Επίδαυρο το ίδιο. Εδώ όμως απαγορεύεται! Και αυτό. Μαζί και μ' άλλα. Διακρίνεται πλέον φανερά μια έντονη τάση κατοχύρωσης ενός άβατου.

Δεν θα το αποδεχτώ! Ως άνθρωπος που πιστεύω στην ελευθερία, στην ανεξιθρησκεία, στην ιδιαιτερότητα, στο δικαίωμα, δεν μπορώ να το αποδεχτώ. Ως παιδί αυτού του τόπου, δεν μπορώ να το αποδεχτώ. Ο τόπος αυτός μου ανήκει, όσο οι μονές ανήκουν στους σεβάσμιους πατέρες τους και το φυσικό τοπίο στην οικουμένη. Τόσο όλοι, όσο και κανένας, κατέχουμε ένα κομμάτι αυτής της γης. Όχι ως ιδιοκτησία, αλλά ως κληρονομιά. Νιώθω ότι κινδυνεύουμε να εισέλθουμε σε μια 5ετία σκοταδισμού. Δεν θα 'ναι στασιμότητα, θα 'ναι οπισθογύρισμα. Συζητάμε και παραθέτουμε σχέδια για τον τουρισμό, ενώ στ' αλήθεια κανείς δεν ρώτησε τον «ξενοδόχο». Κι απ' ότι φαίνεται κανείς δεν πρόκειται να τον ρωτήσει. Μόνο που μια μέρα (όχι μακρινή) εκείνος θα κλείσει την πόρτα του και θα ανοίξει (διαίσθησή μου είναι αυτή και μόνο) ένα παράθυρο μόνο για λίγους.

Και στο σημείο αυτό θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση στην οποία παρακαλώ όποιος έχει μια απάντηση ας μου τη δώσει γιατί την αναζητώ μέρες τώρα. Μέσα στις απαγορεύσεις που έχουν θεσμοθετηθεί στον χώρο των Μετεώρων είναι και η απαγόρευση της βιντεοσκόπησης των βράχων και των μονών για διαφημιστικούς σκοπούς. Επιτρέπονται, από όσο γνωρίζω, μόνο οι εικόνες των βράχων που είναι παρμένες από την πλευρά της Καλαμπάκας. Για τον λόγο αυτό απορρίφθηκε και προσφάτως η πολυσυζητημένη αίτηση της Red Bull. Για τον λόγο αυτό «λογοκρίθηκε» και κόπηκαν όλα τα πλάνα των Μετεώρων από το βίντεο του ΜΑΣΚ που διοργανώνει σήμερα το Παγκόσμιο Enduro κι έχει γεμίσει την πόλη με κόσμο. Το βίντεο αυτό ταξίδεψε παγκοσμίως σε όλες τις μοτοσυκλετικές λέσχες με εικόνες από τον Ασπροπόταμο, τα Δολιανά και τον Κόζιακα, αλλά τα Μετέωρα πουθενά. Και έπειτα θέλουμε να μιλάμε για διαφήμιση των Μετεώρων μέσω ίντερνετ. Εδώ καλά-καλά δεν ξέρουμε τι επιτρέπεται και τι όχι να προβάλουμε.

Από την άλλη, το βίντεο του ΣΤΕΜ στο Travel Trade Athens 2014 είχε υπέροχα πλάνα ακόμη και μέσα από τις μονές. Και ευτυχώς, δηλαδή, διότι ήταν μια σημαντική συνάντηση περί τουρισμού με παγκόσμια απήχηση. Υπέροχα πλάνα εντός του χώρου των Μετεώρων είδα και σε πρόσφατο βίντεο αυτοπροβολής υποψηφίου δημάρχου και συνεργατών.

Και ερωτώ λοιπόν: ποια είναι τα δυο μέτρα και τα δυο σταθμά με τα οποία τα, ήδη απαγορευμένα, πλάνα του εσωτερικού των Μετεώρων χρησιμοποιούνται από τον καθένα προς κάθε χρήση; Πόσο ρευστά και ασαφή είναι τα όρια του τι επιτρέπεται και τι όχι τελικά και πώς διασφαλίζεται μια αυριανή ισορροπία; Δεν νομίζω πάντως ότι γίνεται έτσι. Αυτό, όμως, που σίγουρα πιστεύω είναι ότι κανόνες πρέπει να υπάρχουν. Αρκεί να μην καθορίζονται μονόπλευρα, να είναι σαφείς και ισότιμοι για όλους και μέσα από αυτούς κάθε πολίτης του τόπου να κατοχυρώνει τα κεκτημένα που η ιστορία του, του έχει παραχωρήσει, δίχως να κάνει ούτε ένα βήμα πίσω.