Τα Μετέωρα, ένα σχέδιο ανάπτυξης και ο “Ιπτάµενος Ολλανδός”

Οι "Μετεωρίτικοι Αντίλαλοι", υπηρετώντας τον πλουραλισμό και την ελευθερία στη έκφραση των απόψεων, θα αναδημοσιεύουν όλες τις δημόσιες τοποθετήσεις, απόψεις και προτάσεις φορέων και προσώπων σχετικά με τα Μετέωρα, ανεξάρτητα αν τις αποδέχονται και τις υιοθετούν στο σύνολό τους.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΤΑ ΜΕΤΕΩΡΑ

Της κ. Αθανασίας (Νάνσυ) Σαράντη, υποψήφιας δημοτικής συμβούλου με την Ριζοσπαστική Κίνηση Καλαμπάκας και την υποψήφια Δήμαρχο κ. Πέρυ Χαρτοπούλου

Όποιος έχει ταξιδέψει στο εξωτερικό, ως τουρίστας, θα έχει νιώσει αρκετές φορές το αίσθηµα του "ξεζουµίσµατος" αφού σε όποια χώρα (οργανωµένη τουριστικά) κι αν ταξιδεύει δεν έχει µείνει πέτρα ανεκµετάλλευτη. Από το πιο µικρό, σχεδόν συνοικιακό, µουσείο µέχρι τα πιο ξακουστά αξιοθέατα ένα εισιτήριο θα πρέπει να το πληρώσει. Κι όµως, ο τουρίστας δεν αγανακτεί γιατί γνωρίζει πολύ καλά πως αυτό είναι µέρος του ταξιδιού του. Γι' αυτό εξάλλου τα ταξίδια είναι ακριβά!

Επιπλέον, όταν έχει κανείς ξοδέψει τόσα χρήµατα για να φτάσει από την Ιαπωνία στην Αθήνα δεν θα σταθεί στην τιµή του εισιτηρίου της εισόδου στον Παρθενώνα. Για να εισέλθει ένα τουριστικό λεωφορείο στο ιστορικό κέντρο της Φλωρεντίας το κόστος είναι 140€ και 40€ για κάθε επιπλέον µέρα διαµονή. Στους καταρράκτες του Νιαγάρα, που είναι ένα φυσικό αξιοθέατο, επιτρέπεται η ελεύθερη πρόσβαση και φωτογράφιση από µακριά αλλά για να πλησιάσεις πραγµατικά τους καταρράκτες πρέπει να εισέλθεις στο εθνικό πάρκο όπου το εισιτήριο αγγίζει εξωφρενικές τιµές (36$ για κάθε ενήλικα!).

Οµοίως, στο Grand Canyon το κόστος εισόδου είναι 25$ ανα ΙΧ και 12$ ανά άτοµο. Φυσικά και δεν χρειάζεται κανείς να καταφύγει σε µια τόσο ακραία εκµετάλλευση όπως συνηθίζουν να κάνουν, χάρην υπερβολής, οι αµερικάνοι και ούτε προβλέπει κανείς το χτίσιµο ξενοδοχείων και εστιατορίων αλίµονο, όµως τα Μετέωρα είναι ένα από τα µεγαλύτερα και σπανιότερα αξιοθέατα του κόσµου και οι δηµοτικές αρχές του τόπου τα έχουν αφήσει παντελώς ανεκµετάλλευτα επί δεκαετίες, ενώ οι µόνοι που φαίνεται να επωφελούνται από αυτήν την κατάσταση είναι τα µεγάλα ταξιδιωτικά γραφεία. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο µοιάζει σαν κανείς να µην τολµά να τα αγγίξει την ίδια στιγµή που σε όλο τον υπόλοιπο κόσµο τα φυσικά τοπία (που στις περισσότερες περιπτώσεις περιλαµβάνουν εντός τους και µεγάλα αρχαιολογικά και ιστορικά µνηµεία) ελέγχονται και αξιοποιούνται από τις τοπικές και κρατικές αρχές.

Διαβάζω τα σχέδια των υποψηφίων Δηµάρχων. Εξαιρετικά! Κάποια µάλιστα, δεν θα το αρνηθώ, τα ζήλεψα πολύ. Όµως αναρωτιέµαι...από που θα βρεθούν τα χρήµατα για όλα αυτά; Μήπως θα τα αναζητήσετε στα κεντρικά υπουργεία που ούτε τα ίδια δεν µπορούν να συντηρηθούν; Μήπως από κρατικά κονδύλια ενός κράτους-τρόικας που καταρρέει; Μήπως από δάνεια και πάλι τραπεζών; Ας µην γελιόµαστε. Δεν υπάρχει φράγκο! Η µόνη σοβαρή ελπίδα είναι τα ευρωπαϊκά προγράµµατα όταν βέβαια αυτά διεκδικούνται από σοβαρές µελέτες (εµπρός µας βρίσκεται το ΕΣΠΑ 2014-2020) αλλά και µια θαρραλέα απόφαση να πούµε φωναχτά αυτό που όλοι τρέµουν να ακούσουν...στα Μετέωρα πρέπει να µπει εισιτήριο. Τέλος. Είναι άδικο να ζητά ένας Δήµος χρήµατα, µέσω φορολόγησης πχ. του νερού του, από τους αβάσταχτα επιβαρυµένους πολίτες του και όχι από τον ρώσο µεγιστάνα που κόβει βόλτες ανενόχλητος και που αβίαστα θα έδινε τόσα και περισσότερα για να µπει στο Κολοσσαίο ή σε ένα ζωολογικό κήπο κάπου αλλού. Ως πολίτης έχω αγανακτίσει ακούγοντας χρόνια τώρα: "έχουµε δίπλα µας έναν θησαυρό", "τα Μετέωρα είναι το στολίδι µας" και ενώ ξέρω οτι το στολίδι αυτό θα µπορούσε να θρέφει γενεές ολόκληρες σε όλη την Περιφέρεια εµείς παραµένουµε δέσµιοι ενός κατεστηµένου που µετατρέπει τον θησαυρό αυτό σε άνθρακα.

Φυσικά ένα τέτοιο εγχείρηµα δεν µπορεί να γίνει επιπόλαια, ούτε δίχως τον εποικοδοµητικό διάλογο µε όλους τους αρµοδίους και εµπλεκόµενους φορείς. Η Ριζοσπαστική Κίνηση, στα πλαίσια της παρουσίασης του προγράµµατός της, τις ερχόµενες µέρες, θα καταθέσει και µια ολοκληρωµένη πρόταση γύρω από την δηµιουργία ενός Πάρκου Μετεώρων την οποία θα θέσει υπό συζήτηση.

Σε πρώτη φάση, η Ριζοσπαστική Κίνηση επιθυµεί και θα επιδιώξει τον εποικοδοµητικό διάλογο µε την Μοναστηριακή Κοινότητα, την ανοιχτή και συνεχή συνεργασία µαζί της και γενικότερα την σύµπνοια. Η διαφύλαξη της αµεριµνησίας και της γαλήνης που απαιτεί η µοναστική ζωή θα πρωτεύει σε κάθε συζήτηση. Ο κοινός στόχος όλων µας θα πρέπει να είναι το καλό αυτού του τόπου, που βασανίζεται τα τελευταία χρόνια άδικα, και µπροστά στην ιερότητα αυτού του σκοπού δεν υπάρχει χώρος για διαµάχες. Οι φορείς προστασίας του χώρου (Unesco, Natura, Αρχαιολογική Υπηρεσία) παίζουν επίσης έναν σηµαντικό ρόλο και η αρωγή τους θα σταθεί καίρια. Εξάλλου όλοι µας το ίδιο πράγµα επιδιώκουµε κι αυτό είναι: η προστασία του θησαυρού! Χωρίς όµως αυτό να σηµαίνει και την ταυτόχρονη καταπάτηση όλων των ελευθεριών.

Τα Μετέωρα, εκτός από τα σπουδαία Βυζαντινά Μνηµεία και τους αιώνιους βράχους, είναι άρρικτα συνδεδεµένα και µε την ζωή των κατοίκων της περιοχής κι αυτό κανείς δεν µπορεί να το παραβλέψει. Οι παιδικές αναµνήσεις, σχεδόν όλων µας, είναι κρυµµένες µέσα στις σπηλιές αυτών των βράχων κι απ' όπου κι αν περάσεις σου χαµογελούν και σου κλείνουν το µάτι. Σχετικά λοιπόν µε τους περιπατητές, αναρριχητές και ορειβάτες η Ριζοσπαστική Κίνηση πιστεύει ακράδαντα οτι οι άνθρωποι που ασχολούνται µε τα εναλλακτικά σπορ έχουν αναφαίρετο δικαίωµα να συνεχίσουν να το κάνουν εφόσον η φύση τους το χαρίζει απλόχερα κι εκείνοι έχουν αποδείξει επί σειρά ετών οτι της το ανταποδίδουν µε περίσσεια σεβασµού.

Ο στόχος µας δεν πρέπει να είναι ένα σύστηµα αστυνόµευσης και καταστολής των ανθρώπων που κινούνται µέσα στον χώρο αλλά ο µαζικός τουρισµός. Αυτός ο τουρισµός που έχει µάθει να κινείται µε συνέπεια και κανόνες στα αξιοθέατα όλου του κόσµου και που µόνο στα Μετέωρα βρίσκει όλους τους δρόµους ανοιχτούς. Είµαι σίγουρη πως και ο ίδιος ο τουρίστας θα απορεί. Τα κέρδη που θα επιφέρει ένα τέτοιο εγχείρηµα στον Δήµο θα δώσει πνοή ανάσας για τον τόπο (οι αριθµοί µιλούν από µόνοι τους, περίπου 1 εκατοµµύριο τον χρόνο είναι ο µέσος όρος των επισκεπτών στα Μετέωρα σύµφωνα µε τις επίσηµες εκτιµήσεις).

Δεν µπορώ να φανταστώ γιατί κάποιος να είναι δυσαρεστηµένος από µια τέτοια εξέλιξη; Κι αν όλο αυτό θυµίζει τα γεγονότα του '95 και ένα πλοίο-φάντασµα που λέγονταν κάποτε σχέδιο ΤΑΠ (Τοπικό Αναπτυξιακό Πρόγραµµα Μετεώρων-Καστρακίου) τότε έχω να πω οτι δεν είµαστε πια στο 1995. Οι καιροί έχουν αλλάξει και µάλιστα προς το χειρότερο. Το 2014 της κρίσης µας επιβάλει να αφήσουµε πίσω τις διαφορές µας, να οργανωθούµε, να δράσουµε µόνοι µας, να εκσυγχρονιστούµε και να προσαρµοστούµε στα νέα δεδοµένα. Η Ριζοσπαστική Κίνηση δηλώνει έτοιµη! Διότι λύσεις υπάρχουν και είναι εδώ• φυτρώνουν στο χώµα µας και ζούνε στις καρδιές µας.

Αθανασία (Νάνσυ) Σαράντη
Φυσικός - Διδάκτωρ Παν/µίου Ιωαννίνων
Ριζοσπαστική Κίνηση Καλαµπάκας