«ΤΑ ΑΛΛΑ ΜΕΤΕΩΡΑ», Ένα αφιέρωμα σε τόπους που αναβλύζουν ιστορία και αγιότητα

Υπάρχουν τόποι που αναβλύζουν μεθυστική αγιότητα. Τόποι που όσα χρόνια κι΄ αν περάσουν, όσες παρεμβάσεις κι’ αν κάνει το χέρι του ανθρώπου παραμένουν αγιασμένοι μαρτυρώντας πως τούτα δω τα χώματα περπατήθηκαν από οσιακές μορφές που με τον αγώνα ζωής τους άφησαν τα πνευματικά τους αποτυπώματα και τα έργα των χειρών τους ανεξίτηλα.

Ένας τέτοιος τόπος είναι και η περιοχή του βραχώδους συμπλέγματος εκείθεν της ανατολικής πλευράς της χώρας των Χασίων (περιοχή Γάβρου, Αγίου Δημητρίου) καθώς μαρτυρούν τα βαθειά αποτυπώματα που άφησαν πίσω τους οσιακές μορφές που τον κατοίκησαν κατά καιρούς.

Για να είμαστε και ειλικρινείς δεν κατατασσόμαστε σε αυτούς που γνωρίζουν καλά την ιστορία κάθε σπιθαμής γης τούτης εδώ της περιοχής. Όμως λίγο η παρακίνηση του καρδιακού φίλου Αποστόλη Γκαντέλα, λίγο οι περιγραφές του, λίγο η καλοκαιρινή ραστώνη, όλα μαζί ίσως συνετέλεσαν για να ανέλθουμε σε τούτη την περιοχή των Χασίων που παρά τον ιστορικό της πλούτο, εν τούτοις παραμένει άγνωστη.

«…Μετέωρα είναι κι΄ εδώ πάνω …, και τούτα τα βράχια Μετέωρα είναι, κι’ εσείς ως σύλλογος (ΜΕΤΕΩΡΩΝ ΛΙΘΟΠΟΛΙΣ) πρέπει να τα γνωρίσετε…, κάτι να κάνουμε να τα αναδείξουμε …», επέμενε ο Απόστολος.

Πρωί Κυριακής ανηφορήσαμε για Γάβρο. «ΤΑ ΑΛΛΑ ΜΕΤΕΩΡΑ», όπως χαρακτηριστικά ονομάζουμε τούτο το βραχώδες φυσικό ανάγλυφο, που αποτελεί προέκταση της Μετεωρίτικης πλάκας.

Γνώστης των μυστικών περασμάτων ο Αποστόλης μας οδήγησε στον χώρο του βραχώδους συμπλέγματος δείχνοντάς μας τα μυστικά του, τις ομορφιές του φυσικού γλύπτη που, λες, πως με το αόρατο χέρι του σμίλευσε τούτα  τα βράχια δίνοντάς τα παράξενα και αλλόκοτα σχήματα που εντυπωσιάζουν καθώς τα αντικρίζεις.

_Να και το δικό μας αδράχτι, επισημαίνει Αποστόλης δείχνοντας τον βράχο που προσομοιάζει το αντίστοιχο του Καστρακίου.

Σπήλαια μικρά και μεγάλα, ξυλοδεσιές πάνω σε βράχους και μέσα σε κοιλώματα, ίσως απομεινάρια των οικιστών τους αναχωρητών που επέλεξαν τούτον εδώ τον τόπο για να μονωθούν και να αφιερωθούν στην προσευχή και τον αγώνα της σωτηρίας της ψυχής τους, μικρές ανάβρες που στάζουν νεράκι, κρινάκια που μοσχομυρίζουν ευωδιάζοντας τον τόπο, αγριοπερίστερα, γεράκια και πολλά άλλα φτερωτά φωλιάζουν μέσα σε κάθε σχισμή των βράχων, αγριομελίσσια που το  βουητό τους κρατά λες το ίσο στο φυσικό ψαλτήρι, όλα μέσα σε μια αρμονία φυσική που  δημιουργεί δέος για το θαύμα της φύσης.

Προσκύνημα στο μονίδρυο του Αγίου Νικολάου

Και να λίγο πιο μετά από την περιδιάβαση στα δαντελωτά μονοπάτια ανάμεσα από τους βράχους στο άγνωστο στον πολύ κόσμο μονίδρυο του Αγίο Νικολάου.

Το ταπεινό αυτό ασκητήριο, που αν δεν υπάρξει μέριμνα θα καταρρεύσει, είναι κατάγραφο από αγιογραφίες που όπως αποδεικνύει επιγραφή ιστορίθη 12 Μαίου 1893, δια χειρός Αδαμ. Δ. Κράϊα εκ Σαμαρίνης, ενώ άλλη επιγραφή στην κόγχη του ιερού αναφέρει, «δια χειρός Μανουήλ, το 1796».

Διακαής πόθος  των Γαβροβιτών, η ανακαίνιση του ασκητηρίου κάτι που μπορεί να γίνει καθώς δεν απαιτούνται εξόχως μεγάλες δαπάνες λόγω του μικρού του μεγέθους εξέλιξη μπορεί να γίνει πραγματικότητα σύμφωνα με τις πληροφορίες που μας έδωσε ο Αποστόλης καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη η έγκριση της μελέτης από την 19^η Εφορία Βυζαντινών αρχαιοτήτων.

Ο Αποστόλης δεν παραλείπει να μας τονίσει το ενδιαφέρον πολλών για την αναστύλωση του Μονιδρύου όπως και του Μητροπολίτη κ.κ. Σεραφείμ που το επισκέφθηκε.

Και βέβαια επίσκεψη στα Χάσια χωρίς προσκύνημα στον Αγιο Θεοδόσιο, δεν μπορεί να νοηθεί ως προσκύνημα.

Δροσιστήκαμε στην βρύση και ανήλθαμε το μονοπάτι που οδηγεί στο μοναδικό αυτό στοιχείο της μεταβυζαντινής περιόδου. Ανάψαμε το κεράκι, χτυπήσαμε την καμπάνα, ξαποστάσαμε και κατηφορίσαμε αφού προβληματιστήκαμε για τις παρεμβάσεις που ίσως πρέπει να γίνουν για να αναδειχθεί αυτό το θαυμαστό μονίδρυο.

Πορευτήκαμε προς περιοχή Ψηλώματος, για να απολαύσουμε το πέτρινο, τοξωτό γεφύρι Ψείρα και συνεχίσαμε μέχρι την «Παλαιοπαναγιά» θαυμάζοντας τα φανερώματα της πίστης !!!

Ένα Κυριακάτικο πρωϊνό στα «ΑΛΛΑ ΜΕΤΕΩΡΑ» !!!

...